İş Günlüğü I

Bir şirkette menajer olarak işe başladım. Kamu ve şirket arasındaki iletişimi ve işçi yönetimi falan filan diye giderim de kelimeleri modernleştirmeye gerek yok. Benden yaşça büyük insanları yönetmek, yönlendirmek oldukça zor. Hele hele benim için takım elbise giymek, kısa ve düz saçla sokağa çıkmak daha zor.

5 günlük yeni işimde gözlemlediğim kadarıyla alt sınıf diye nitelendirdiğimiz vasıfsız elemanlar daha çok mütevazi. Bilgi ve eğitimden yoksun olmaları bazılarını yüksek oranda kaba hale sokuyor. Tabi eğitim derken okulda verilen eğitim değil. Aile eğitimi tüm eğitimlerden daha önemli. İşyerinde en çok sinirimi bozan şey; ayıya dayı diyerek bir yerlere gelen paçoz insanların O2 basmaları. Fok balığı gibi konuşan balina kadınlar, kendilerini kem gözlere pazarlayan kızlar... Yükseklerden aşağılara bakıp daha üzerinde kimlerin olduğunu göremeyen yalayıcılar. Kısacası iş dünyası, basit eşitsizlikler...

Çalışmamayı çalışmaya bu yüzden tercih ederim. Tüm gün uyumak, sevişmek, pc başında geçirmek, tv izlemeyi kim istemez ama insan çalışırken Rıdvan'ı, Acun'u hatta Ömer Çelakıl'ın saçlarının neden öyle olduğunu bile anlıyor. Saatlerini 7/24 ekranların önünde geçiren bu insanların tek amacı var o da para. Hiç biri kendi işini yapmadan ekran önünde oturarak para kazanıyor. Tatlı iş. Kim istemez ki? Birini unuttun diyeceksiniz; Okan Bayülgen'i. Baba olduktan sonra değişmedi mi sizce. Onu artık Acunla aynı sınıfa sokmak imkansız. Kendisine iyi bir kanal seçti. Türkiyede en düzeyli program yapan kanalda şuan. En sevdiğim kanal diyemeceğim çünkü normal anten TV 8 malesef artık yok. Sabahtan akşama kadar Van ile ilgili program yapan CNN Türk'te yok ama. Olsa da listemden çıkarırdım tabi ama o ayrı mesele. Pazar günü Vanda dükkanların kapalı olmasını haber eden zihniyetin ben... İzlemeyin, izlettirmeyin.