Okulda Hiç Kimseyle Konuşmayan Erkek

Boşuna yazma gerekliliği hissetmedim. Benim ya da bizler için ne dediler hepsini ekledim. Tabi hakkımızda doğru konuşanları.

üniversite sıralarında rastladığımız bu insanlar, sanılanın aksine mal değildirler efendim, sosyallik denen ne idüğü belirsiz durumun akışına kapılmamış, bir birey olarak yeryüzünde sonuna dibine kadar yalnız olduğunun farkında olan, çevresindekileri çoğu zaman basit, sıradan insanlar olarak gören, onları böyle kabul etsede aralarına girmeye çalışmayı gururuna yediremeyen, kimseden ders notu istemeyen, kopya çekeceğine yanlışta olsa kendi bildiğini yapan. Yalnız ama başı dik kimselerdir.

sınıfa girdiğinizde sınıfın tüm kokoş kızları sizi süzer ve erkekleri de aptal aptal bakarsa yapılacak en güzel harekettir.kızların tüm sosyal aktiviteleri saç renginin ne olduğu, tüm erkeklerinde futbol ve seks dışında yaşanan hiç bir şey ile ilgilenmemesi de sebepler arasındadır.

öncelikle normal insandır. ya anlatacak iyi bir şeyi yoktur, ya da onu anlayacak birileri olmadığını düşünüyordur. belki sadece sınftakilerle konuşmuyordur. efendim onun da bir çevresi vardır elbet, pek bulaşılmasını önermem kendilerine, ummadığın taş baş yarar. ben de konuşmam kimseyle neredeyse sınıfta, konuşsam dinlemiyorlar doğru dürüst, tam ilginç bir şey anlatacakken hikayenin ortasında kendi hikayelerine başlıyorlar, konuşmayınca da hiç konuşmuyorsun, içine kapanıksın, odunsun oluyoruz, sizsiniz odun af edersin.

Şu anda kendisiyle aynı sınıfta bulunduğum kişi.ismi lazım değil,4 sene boyunca hiç bir kimseyle tek bir kelime konuştuğunu görmedim kendisinin.Ama kendi suratsızlığından değil, içine kapanıklığından, çekingenliğinden belki de kendine olan güvensizliğinden. Sınıfta en arkada köşede tek başına oturur,ders aralarında müziğini dinler insanları seyreder. Durumu hem beni üzmüştür,hem de bende merak uyandırmıştır. 5.senenin başında dayanamayıp kendisiyle tanışma girişiminde bulundum ve bundan da çok mutlu oldum. Şu an itibariyle kendisinin tek arkadaşı konumundayım, en azından fakültede.

bu kişi bizzat benim. görmüş olduğum üzere bu kişi 'cool'dur 'asosyal'dir 'içine kapanık' tır 'utangaç' tır 'psikolojik sorunları' vardır hatta maldır dışardaki sosyal hayatı daha fazladır vs. kısmen de olsa birçoğu doğrudur evet ben içine kapanığım doğru evet ben utangaçım asosyalim zavallı bir varlığım psikolojik sorun olarak depresyondayım* iki kelimeyi bir araya getirmekten aciz birisinden birşey isterken utanan sıkılan renkten renge şekilden şekile giren bir insanım içime kapanık olduğumdan dolayı konuşmak ızdırap gibi geliyor her kelime boğazımda düğümleniyor birisi benle konuşmadığı sürece tek kelime bile etmem zaten insanların çoğuylada muhattab oluncak gibi değil bence en arka sıraları okulda ve dersanade çok ama çok sevdim bütün sınıfın tuhaf bakışları benim üzerimdeydi hatta dersanedeyken kızın teki artık 3 ders tek kelime bile etmediğimi görünce artık sıkıştırmaya başladı "neden konuşmuyorsun ? konuş bişeyler de vb." tabiki o zaman sinir olup çekip gitmiştim kantine. herneyse bana kattığını düşündüğüm tek iyi tarafı çevredekilerin kişiliklerini karakterlerini davranışlarına söyledikleri sözlere bakarak kolayca çözebilmek. herkes tuhaf gözle bakar veya bir tahminde bulunur nedir bu çocuk ne değildir diye fakat aslında beni anlayan kimse yok. yalnızlıktan keyif almıyorum arada bir sosyal ortamlara bakıp imremdiğim oluyor fakat katılmak ve konuşmak cesaretim olmayınca uzaktan bakmakla yetiniyorum tabiki bu durum beni çok fazla yıprattı hala daha yıpratıyor kaç kere geceleri yorganın altındayken ağladığımı sayamadım neden ben böyleyim dediğim günleri o kadar çoklar ki sayılamayacak kadar hemde çözümü yok gibi görünsede aslında var olduğunu biliyorum fakat o çözüm benim içimde değil ben bulamam artık bunu çok iyi biliyorum.